'Horen' (bij Lucas 1:26-38)

Week 2. 

"Dit jaar gaan we naar opa en oma om het sinterklaasfeest te vieren."
Moeder zegt het terwijl ze samen met Chris de afwas doet.
Eigenlijk hoort Frieda het maar half, zo druk is ze bezig met het maken van haar verlanglijstje.
"O, naar opa en oma, dat is leuk"....antwoord ze gedachteloos.
Maar dan dringt het tot haar door wat moeder eigenlijk zegt.
Sinterklaas vieren bij opa en oma??!!
Ja dat is waar ook. Nu zijn zij aan de buurt.

Vorig jaar hebben opa en oma bij haar neefjes en nichtje sinterklaasfeest gevierd.
Toen waren zij gezellig thuis bij elkaar, vader, moeder Chris en zij.
Frieda vindt opa en oma heel erg lief, echt waar hoor.
Ze krijgt van hen altijd extra veel snoep, en oma heeft altijd van die lekkere chocolade-melk.
En opa is ook wel heel lief hoor, al is hij zo dovig.
Je moet altijd heel hard schreeuwen, anders hoort hij je niet.
En dat vindt ze nu net zo vervelend.
Steeds als je met elkaar praat en je wilt iets tegen opa zeggen moet je altijd schreeuwen.
En Frieda heeft daar zo'n hekel aan, als mensen schreeuwen. En soms schrikt ze ook als ze aan het spelen is en anderen ineens tegen opa beginnen te schreeuwen.
Ach zo erg is het eigenlijk ook weer niet, gezellig is het altijd wel.
En opa en oma vinden het zo fijn als de kinderen en kleinkinderen bij hen zijn dat ze er altijd wel een feest van maken.

Het huisje van opa en oma is een klein oud huisje, met allerlei hoekjes en gaatjes.
Je kunt er heerlijk verstoppertje spelen. Maar vanavond zitten ze allemaal in de huiskamer.
Vader en moeder zitten op de bank, oma en opa in de leunstoelen en Frieda en Chris, haar broertje, zitten gewoon lekker op de grond. Heel dicht bij de wasmand.
Een paar minuten geleden was er hard op de ramen gebonkt.
Oma was schrikkerig opgestaan en naar de voordeur gelopen om te zien wie er wel op de ramen had geklopt.
Met een verbaasd gilletje had ze geroepen dat er een mand met cadeautjes voor de deur stond.
Met heel veel oh's en ah's hadden ze de mand binnen gehaald en nut zitten ze er om heen.
Eén voor één mogen ze er, met de ogen dicht, een cadeautje uit pakken en geven aan degene wiens naam erop staat.

Chris heeft al drie cadeautjes te pakken, oma één, opa twee En vader en moeder ook ieder twee. Frieda had nu al twee keer mogen grabbelen, maar had steeds een cadeautje van iemand anders gepakt en niemand had haar getrokken.
Nu mag de voor de derde keer, en ze heeft echt een cadeautje met haar naam erop gezien. Met de ogen dicht probeert ze zich te herinneren waar ze dat cadeautje heeft zien liggen. Ze grabbelt en....
Voor opa, leest ze.
"Wat gemeen", fluistert ze heel zachtjes voor zichzelf, "weer mis, ik wou dat ik nog een keer mocht grabbelen, dan zou ik het goede cadeautje wel pakken."
Ze wil het cadeautje aan opa geven. Maar opa, die haar door zijn brilletje aankijkt, zegt: "ik ben nog met de koffie bezig, pak nog maar eens."

Lieve opa, zou hij haar gehoord hebben? Nee, dat kan niet, hij is toch zo doof. Ze grabbelt nog een keer en pakt nu echt dat cadeautje voor haarzelf.
Als Frieda het papier van haar cadeautje er afscheurt heeft ziet ze het. Het is een pop, precies zoals ze op haar lijstje geschreven had. Een echte aerobics-pop (van de reclame), had ze op het lijstje gezet.
Ze maakt de doos verder open en haalt de pop eruit...ze slikt een keertje en ziet hoe vader en moeder met pretoogjes naar haar kijken. Dit zal ze wel mooi vinden, zeggen die ogen.
"Wat mooi", zegt ze hardop, "een aerobics-pop, precies wat ik wil hebben. Wat is die Sinterklaas toch lief dat hij mij dit geeft..."
Maar heel zacht fluistert ze er achteraan...."lief, maar ook heel stom, want dit is niet de goede pop."
Ze durft het niet hardop te zeggen, maar dit is helemaal niet de pop van de televisie.
"Dit is maar een namaak, wat moet ik daar mee. Deze kan ik toch niet aan mijn vriendinnen laten zien?" fluistert ze voor zich uit.

Het volgende cadeautje is ook voor haar, een chocolade letter, een witte nog wel. Maar die letter, en ook de nieuwe stiften, het vriendinnenboek en de ‘dubbele gaatjes riem' kunnen haar teleurstelling over de ‘verkeerde' pop niet wegnemen.
"Vind je de pop mooi, Frieda?" Opa vraagt het als alle cadeautjes uitgepakt zijn.
Chris is in een hoek van de kamer aan het spelen en vader, moeder en oma staan in de keuken af te wassen.
Frieda kijkt nog eens naar de pop.
"Oh, ja wel hoor", zegt ze hard en duidelijk. Maar ze fluistert er achter aan: "het is namaak, wat moet ik met zo'n waardeloze pop, ze kan niet een uit zichzelf staan."
"Kom eens bij me zitten", vraagt opa. En ze gaan bij hem op schoot zitten.
"Je vindt de pop helemaal niet mooi hè, het is niet de goede, of niet?"
Frieda kijkt met grote ogen naar opa. Hoe kan hij dat nou weten. Hij is zo doof als een kwartel, hij kan haar gefluister nooit gehoord hebben.
"Waarom zei je dan dat dit niet de goede pop is?", vraagt opa.
Vlak bij zijn oor zegt Frieda: "hoe kunt u dat nu weten, dat ik dat gezegd heb, u bent toch doof en ik heb gefluisterd."
"Horen doe je met meer dan alleen je oren", antwoord opa, "dat doe je ook met je ogen en met je hart..."
"Als je goed kijkt, als je goed luisterd met je hart, dan hoor je meer dan mensen met woorden zeggen.
Dan begrijp je wat mensen bedoelen.
En ik zag je teleurgesteld kijken, en zag je daarna mompelen.
Toen begreep ik, toen hoorde ik dus, dat je liever wat anders gehad had.
Vertel eens, wat is er mis mee."
Frieda kijkt naar haar opa.
Horen doe je niet alleen met je oren, maar ook met je hart...?

Dan zegt ze, dicht bij opa's oren, want de anderen hoeven het niet te horen;
"deze is niet van de televisie, deze kan niet wat een echte aerobics-pop wel kan, deze durf ik niet aan mijn vriendinnen te laten zien."
Opa begrijpt het niet helemaal, hij weet niet zoveel van aerobics-poppen. Maar opa kijk ook wel eens televisie, denkt diep na en staart peinzend voor zich uit.
Als iedereen weer in de kamer is, zegt opa;
"Ik denk dat sinterklaas een beetje vaker naar de reclame op de televisie moet kijken.
Want volgens mij heeft Frieda helemaal niet de goede pop gekregen.
De pop van de reclame is volgens mij heel anders. Misschien dat je moeder hem morgen nog kan ruilen."
Even kijkt Frieda's moeder opa aan. Het lijkt alsof ze elkaar iets vertellen zonder woorden.
Dan kijkt moeder Frieda aan en zegt: "Dat kon Sinterklaas ook niet weten die ziet in het verre Spanje natuurlijk geen Nederlandse reclame. Natuurlijk moet Frieda we de goede, de echte aerobics-pop hebben. Morgen gaan we de pop ruilen, dat kan best."

Als ze een half uurtje later in de auto naar huis zitten zegt Frieda:
"weten jullie dat je ook met je ogen en je hart kunt horen. Luisteren naar wat iemand zegt, ook al ben je doof?" Vader en moeder knikken.
Maar Chris zegt: "als je doof bent kun je niet horen."
Frieda reageert niet, zij weet wel beter.